əymə

1.

1. «Əymək»dən f. is.

2. Əyri, yay şəklində olan. <Səttar xanın> əymə və qövsi qaşları tez-tez qalxır(dı). M. S. O..

2.

is.

1. Dişləni (əskeşi) qayışlar vasitəsilə xamuta (boyunduruğa) bənd etmək üçün istifadə edilən əyilmiş ağacdan ibarət qoşqu hissəsi. Əymə əyir, mənfəət ilə satır; Pul qazanır, yaxşı qazanca çatır. A. S..

2. Araba çarxının, üz tərəfdən şinlə qapalı olub pərlər keçirilən dairəsi. Çarxın əyməsi şinsiz tez xarab olur.